Ο Γιάννης Μπούκης είναι ένας από τους καλύτερους 70άρηδες στη χώρα μας. «Φορτωμένος» με αγώνες στο εξωτερικό και δυνατές εμπειρίες, μίλησε στο FIGHT για τον τραυματισμό του που τον άφησε εκτός για μεγάλο χρονικό διάστημα και για τα μελλοντικά του σχέδια.
«Μικρά δωμάτια και όνειρα τεράστια…» γράφει ο Έλληνας αθλητής στην περιγραφή μιας φωτογραφίας που έχει στον λογαριασμό του στο Facebook… Στίχος που παραπέμπει στο ραπ κομμάτι «Παυσίπονα» του ΛΕΞ.
Στη συνέντευξή του στο FIGHT αυτά τα «τεράστια όνειρα» αποτυπώνονται με τον καλύτερο τρόπο στις απαντήσεις του. «Ανυπομονώ να ανέβω ξανά στο ρινγκ, ιδανικά στην έδρα μου αναφέρει», στον Κυριάκο Κορωναίο. Παράλληλα, χωρίς να αναφέρει ονόματα, τονίζει ότι υπάρχουν Έλληνες αθλητές στη «λίστα του», ενώ δεν λέει «όχι» σε αγώνα με γυμνά χέρια στην Ελλάδα, αν αυτό δεν τον έβγαζε «εκτός του αγωνιστικού πλάνου» που «χτίζει» με τον Στέλιο Πολίτη!
Πού βρίσκεται σήμερα, πότε σχεδιάζει να επιστρέψει, πόσο καλό θα έκαναν τα rankings στη χώρα μας, θα έπαιζε ποτέ MMA; Οι απαντήσεις παρακάτω…
Ολόκληρη η συνέντευξη του Γιάννη Μπούκη στο FIGHT
Γεια σου Γιάννη! Πού και πώς σε βρίσκουμε αυτή την περίοδο; Πώς πάει η ανάρρωση από τον τραυματισμό σου;
«Καλησπέρα και σε σένα Κυριάκο και ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων για τον χρόνο σου. Αυτό τον καιρό προπονούμαι με πιο αργούς ρυθμούς για να επανέλθω πλήρως από το χτύπημα που δέχτηκα στο σαγόνι».
Πότε πιστεύεις θα είσαι έτοιμος να επιστρέψεις στα ρινγκ; Τι σου λένε οι γιατροί;
«Δεν θέλω να βιαστώ για την επιστροφή μου. Σίγουρα μου λείπει η ένταση της προπόνησης και της προετοιμασίας αλλά όταν επιστρέψω θέλω να είμαι 100% έτοιμος».
«Πόσο καλό μπορεί να κάνει σε έναν επαγγελματία αθλητή μια μεγάλη αποχή από τους αγώνες; Αν το πάρουμε από τη θετική του πλευρά δηλαδή, πόσο… καθάρισε το μυαλό σου όλο αυτό το διάστημα»;
«Εξαρτάται πάντα το επίπεδο πού αγωνίζεται ο αθλητής και η ηλικία φυσικά πού θα γίνει η μεγάλη αποχή. Κάποιους τους ωριμάζει, κάποιος τους απογοητεύει και δυσκολεύονται να επανέλθουν και κάποιοι δεν καταφέρνουν να επανέλθουν ποτέ. Θεωρώ πως βρίσκομαι στην πρώτη κατηγορία αθλητών και όλη αυτή η εμπειρία θα με δυναμώσει».
Το kickboxing έζησε μια τρομερή άνθιση στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας! Πολλές διοργανώσεις, τρομεροί αθλητές σε 65, 70, 81 κιλά κλπ… Τι πιστεύεις ότι έφταιξε και χάθηκε από το προσκήνιο;
«Αν αναφέρεσαι για το παγκόσμιο επίπεδο διοργανώσεων δεν θεωρώ ότι χάθηκε ποτέ από το προσκήνιο. Γνώρισε σίγουρα χρυσές εποχές κάποιες εποχές πιο ήρεμες και τώρα πάλι το kickboxing και το striking γενικότερα κλέβει την παράσταση».
Μήπως όμως είχε ξεφύγει λίγο η κατάσταση με τις ζώνες και τους «παγκόσμιους» στο άθλημα; Υπάρχουν παραδείγματα ζωνών που δημιουργήθηκαν στην κυριολεξία για ένα βράδυ και στη συνέχεια εξαφανίστηκαν.
«Ο κάθε τίτλος και η κάθε ζώνη εξυπηρετεί κάποιο σκοπό σε κάποια διοργάνωση. Πλέον που έχει ο κόσμος πρόσβαση εύκολα στην πληροφορία και μπορεί και διασταυρώνει την εγκυρότητα των ζωνών θεωρώ πώς το φαινόμενο αυτό ήταν ένα πυροτέχνημα».
Θα βοηθούσε την όλη κατάσταση να υπήρχαν σωστά rankings; Να υπήρχε ένας επίσημος φορέας που θα συγκέντρωνε νίκες, ήττες για να ξέρουν όλοι πού βρισκόμαστε.
«Τα rankings φαντάζομαι θα βοηθούσαν στην περίπτωση ενός εγχώριου πρωταθλήματος. Δύσκολα θα μπορούσε να γίνει επαγγελματική δουλειά και να υπάρχει ομάδα που το τρέχει όπως είναι η κατάσταση με τα οικονομικά στη χώρα μας. Πόσο μάλλον να είναι επικερδές όλο αυτό για εκείνους και για τους αθλητές. Γιατί το να προετοιμαστεί ένας αθλητής και να αγωνιστεί θα πρέπει να υπάρχει κάποιο οικονομικό όφελος ειδικά όταν μιλάμε για βαθμολογίες και πρόγραμμα αγώνων που οι προετοιμασίες θα πρέπει να είναι πιο συχνές».
Πες μου δύο Έλληνες με τους οποίους θα ήθελες να παίξεις; Από τον Ζαμπίδη μέχρι τον Κακουμπάβα και από τον Κακαρίκο μέχρι τον Παπαδημητρίου. Ανεξάρτητα δηλαδή από την εποχή που έπαιξαν ή βρέθηκαν στο peak τους.
«Θα ήταν χαρά μου να μοιραστώ το ring με αυτούς τους αθλητές που αναφέρεις και φυσικά όταν θα ήταν στο peak τους. Υπάρχουν Έλληνες αθλητές που θα ήθελα να αγωνιστώ όμως μαζί τους και θα το μάθουν αργά ή γρήγορα από μένα».
Θα μου πεις κάποια ονόματα;
«Δεν θα ήθελα να αναφερθώ σε ονόματα διότι δεν το θεωρώ καθόλου επαγγελματικό. Ωστόσο είναι κάποιοι ανερχόμενοι αθλητές οι οποίοι φαίνονται ορεξάτοι και προπονημένοι και ίσως να ήταν οι τυχεροί που θα έπαιρναν την ευκαιρία μαζί μου. Όπως και κάποια ακόμα που έχουν δείξει ενδιαφέρον να βρεθούν αντίπαλοι μου και δεν τους ξεχνάω ούτε αυτούς».
Και από ξένους;
«Από ξένους αθλητές δεν θα ξεχώριζα κανέναν από τους κορυφαίους διότι είναι κορυφαίοι για το μοναδικό τους στυλ. Από όλους θα είχα να μάθω κάτι πάνω στο ρινγκ».
Έχεις παίξει καράτε, Thai, έχεις κερδίσει πολλούς τίτλους στο kickboxing. Με το έδαφος ποια είναι η σχέση σου? Θα σκεφτόσουν ποτέ τη μετάβαση στο MMA;
«Έχω αγωνιστεί η αλήθεια είναι σε πολλά διαφορετικά στυλ όρθιας μάχης. Με εξιτάρει πολύ η μάχη σώμα με σώμα. Αλλά με το έδαφος δεν είχα ποτέ επαφή επειδή δεν έτυχε. Το θεωρώ πολύ ενδιαφέρον και πολύ δημιουργικό. Αυτές τις λίγες φορές που βρέθηκα να παλεύω το ευχαριστήθηκα πραγματικά. Αλλά θα μου άρεσε να μάθω να παλεύω για μένα. Το να ασχοληθώ αγωνιστικά και να κάνω μετάβαση στο MMA είναι κάτι που το έχω βγάλει από τα πλάνα μου καιρό τώρα. Κλείνοντας όμως θέλω να αναφέρω ότι με εξιτάρει πολύ η σκέψη του αγώνα με κοφτό γάντι ή καθόλου γάντι οπότε δεν αποκλείεται να με δείτε σε μία τέτοια είδους μάχη».
Πρόσφατα έγινε γνωστό μέσω του site μας ότι το Quest ετοιμάζει bare knuckle αγώνες στην Ελλάδα. Θα σε ενδιέφερε να παίξεις στη χώρα μας ή κοιτάς μόνο το εξωτερικό;
«Εδώ αξίζει να αναφέρω βέβαια πως η αγωνιστική μου καριέρα και πορεία χτίζεται με τον πολύπειρο μάνατζερ μου Στέλιο Πολίτη κατά κύριο λόγο στο εξωτερικό. Με αυτό λοιπόν θέλω να καταλήξω πώς κάποιος εγχώριος αγώνας θα γινόταν με βάση το αγωνιστικό πλάνο μου. Χωρίς δηλαδή να με βγάζει εκτός πορείας
Δεν θα είχα πρόβλημα να αγωνιστώ και στην Ελλάδα με γυμνά χέρια εφόσον υπήρχε σοβαρή πρόταση και φυσικά συμβόλαιο με αυτά που θα συμφωνούσαμε».
Είσαι νέος αλλά έχεις παίξει πολλούς και σκληρούς αγώνες. Πώς αισθάνεσαι μέσα σου; Νιώθεις ότι ακόμα δεν έχουμε δει τις πραγματικές σου δυνατότητες ή αισθάνεσαι χορτασμένος;
«Είμαι άνθρωπος που μου αρέσει η εκμάθηση και η εξέλιξη. Δεν θεωρώ πως είμαι χορτασμένος, αντιθέτως ανυπομονώ να ανέβω στο ρινγκ ξανά, κατά προτίμηση στην έδρα μου, και να δείξω ικανότητες και εμπειρίες που δεν έχει αντικρίσει στο εγχώριο κοινό».
Πες μου το ιδανικό στάδιο, στην ιδανική χώρα, στην απόλυτη διοργάνωση, με τον ιδανικό αντίπαλο… Αν ήταν να παίξεις τον αγώνα των ονείρων σου, ποιος θα ήταν;
«Δεν νομίζω πως ονειρεύτηκα ποτέ κάτι τέτοιο. Είναι πολύ υποκειμενικό και πολύ δύσκολο να επιλέξεις έναν συγκεκριμένο για να μοιραστείς στο ρινγκ μαζί του. Όπως επίσης υπήρξαν και υπάρχουν πολλές διοργανώσεις που είναι κατά την άποψή μου κορυφαίες για διαφορετικούς λόγους οπότε δεν θα ήθελα να ξεχωρίσω κάποια. Έχω πάρει μία γεύση από το κορυφαίο επίπεδο αγώνων και είμαι ευγνώμων για αυτό. Μακάρι να κατάφερνα να αγωνιστώ σε όλες. Κι αν δεν προλάβω έστω στις περισσότερες από αυτές».
Σε παλιότερη συνέντευξή σου είχες μιλήσει για το weight cut. Ότι περπατάς γύρω στα 76 και κόβεις στα 70. Έχεις βιώσει ακραίες καταστάσεις στο κόψιμο κιλών ή σου είναι πάντα εύκολο. Όσο μεγαλώνεις νιώθεις την ανάγκη να αλλάξεις κατηγορία;
«Φυσικά και κάποιες φορές το κόψιμο των κιλών είναι δύσκολο ειδικά όταν μεσολαβεί και μεγάλο ταξίδι για παράδειγμα όπως την Κίνα αλλά όταν έχεις να κόψεις 6 κιλά είναι εφικτό. Περπατάω γύρω στα 78 κιλά οπότε το να αγωνίζομαι στα 70 ή 72,5 μου αρέσει και το προτιμώ. Έχω δύο μεγάλους αγώνες 77 κιλά βέβαια και ο τελευταίος μου αγώνας ήταν στα 75 αλλά δέχτηκα τους αγώνες επειδή θεωρώ πως ήταν κορυφαίου επιπέδου».
Διαβάστε περισσότερες συνεντεύξεις στο FIGHT.GR
- Κατζουράκης: «Στόχος μου να γίνω ο πρώτος Έλληνας Παγκόσμιος Πρωταθλητής»
- Η εξομολόγηση του Νίκου Παπαδημητρίου: «Μετά το χειρουργείο έκλαιγα, νόμιζα ότι δεν θα παίξω ποτέ ξανά»
- Χατζηχρόνογλου: «Οι διοργανώσεις χρειάζονται πλάνο, όχι αρπαχτές» -Η αναφορά στους «χάρτινους πρωταθλητές»
- Ο Κακαρίκος δεν… έφυγε ποτέ από τα ρινγκ: Ο Ζαμπίδης, οι τραυματισμοί και το μεγάλο comeback
- Γιώργος Περγιάλης: Αυτά είναι τα μεγαλύτερα «what if» του ελληνικού kickboxing -Η ανάκριση ενός «Dragon»
- Ελίνα Καλλιονίδου: Από την Πρέβεζα στη Θεσσαλονίκη κι από εκεί καθ’ οδόν για την κορυφή του κόσμου
- Στρουμπούλης στο FIGHT: «Δηλώνουν έτοιμοι για UFC, αλλά όταν τους ψάχνω… εξαφανίζονται»
- Μανουηλίδης στο FIGHT: «Ήρθα στις ΗΠΑ για να γίνω παγκόσμιος πρωταθλητής»
