Η εξομολόγηση του Νίκου Παπαδημητρίου: «Μετά το χειρουργείο έκλαιγα, νόμιζα ότι δεν θα παίξω ποτέ ξανά»

Όταν προσέγγισα τον Νίκο Παπαδημητρίου για να κάνουμε την πρώτη μεγάλη συνέντευξη του FIGHT, προσπάθησα να βρω πράγματα που δεν γνώριζα γι’ αυτόν. 

Γράφει ο Κυριάκος Κορωναίος

Το απίθανο με αυτή την κουβέντα ήταν ότι διήρκησε σχεδόν τρεις ώρες και στο τέλος της ένιωσα ότι θα μπορούσα να έχω ακόμα δέκα καλές ερωτήσεις για τον Sweet Kill.

Τι κι αν αναλύσαμε τις παθογένειες του ελληνικού kickboxing, το Showtime της Αθήνας, τον σοκαριστικό τραυματισμό του στη Χαλκίδα που του στέρησε τη συμμετοχή στο main event του Showtime, τα επικά παιχνίδια με τον Μελέτη Κακουμπάβα, το σήμερα…

Πώς από τα μεγαλύτερα ρινγκ της Ευρώπης, βρέθηκε στο κρεβάτι του χειρουργείου…

Ο Νίκος είχε πράγματα να πει και το σημαντικότερο είχε έναν καλό λόγο για όλους. Συναθλητές και αντιπάλους… Γύρισε ποτέ ίδιος μετά το κάταγμα στη γνάθο του; Πόσο τον άλλαξε αυτός ο τραυματισμός ως αθλητή και ως άνθρωπο; Θα γίνει τελικά ποτέ το τρίτο παιχνίδι με τον Μελέτη; Πόσο κοντά έφτασε άραγε στο να παίξει με τον Florian Marku;

Ο Sweet Kill μίλησε για όλους και για όλα στην πρώτη μεγάλη συνέντευξη της ζωής του.

ΥΓ. Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν γνώριζα για την απώλεια που βίωσε ο Νίκος πριν δύο χρόνια. Όταν τον ρώτησα στο τέλος της συνέντευξης αν θέλει να προσθέσει κάτι μου είπε τα παρακάτω λόγια:

«Εδώ που έφτασα, ότι κι αν έκανα στο κομμάτι του αθλητισμού, καθοριστικό ρόλο έπαιξε ο πατέρας μου. Όχι μόνο επειδή με παρακίνησε να ξεκινήσω τα μαχητικά άλλα γιατί ήταν διαρκώς δίπλα μου. Ήταν παντού μαζί μου σε όλους τους αγώνες.

Έδειχνε πάντα ενδιαφέρον και σε ότι τον χρειαζόμουν ήταν δίπλα. Αν δεν ήταν αυτός ίσως να μην έφτανα σε αυτό το επίπεδο. Είναι πολύ σημαντικό τα νέα παιδιά να έχουν δίπλα τους την οικογένεια και οι γονείς να ενδιαφέρονται για τα θέλω του παιδιού. Δυστυχώς πλέον δεν τον έχω δίπλα μου, αλλά ελπίζω να με βλέπει να και είναι υπερήφανος για τα βήματα που κάνω».

Αυτή λοιπόν η συνέντευξη λοιπόν είναι αφιερωμένη στον πατέρα του Νίκου που έφυγε πριν δύο χρόνια από τη ζωή, νικημένος από τον καρκίνο. Είμαι σίγουρος πως όσοι την διαβάσουν θα καταλάβουν από τον τρόπο γραφής του, γιατί ήταν, είναι και θα είναι υπερήφανος για τον γιο του!

Νίκος Παπαδημητρίου, Νάσος Γλυκής
Νίκος Παπαδημητρίου, Νάσος Γλυκής -Φωτογραφία: Studio Karteris

Ολόκληρη η συνέντευξη του Νίκου Παπαδημητρίου στο FIGHT

Καλησπέρα Νίκο, πού και πώς σε βρίσκει η καραντίνα; Η αγωνιστική απραξία του 2020 σε έχει επηρεάσει;

«Καλησπέρα Κυριάκο. Δυστυχώς η κατάσταση η οποία επικρατεί σε ολόκληρο τον κόσμο μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι μας έχει επηρεάσει αρνητικά κατά πολύ. Προσωπικά εμένα ως επαγγελματία αθλητή τον τελευταίο χρόνο η πανδημία αυτή με έχει πάει αρκετά πίσω στα αγωνιστικά σχέδια. Βέβαια προσπαθώ να μην πέφτω ψυχολογικά, συνεχίζω να προπονούμαι όσο μπορώ, ατομικά και με ασφάλεια πάντα. Αυτό που χρειάζεται να κάνουμε είναι υπομονή. Ελπίζω να τελειώσει γρήγορα και ανώδυνα αυτό που βιώνουμε και σιγά σιγά να γυρίσουμε όλοι στην καθημερινότητά μας. Το παν είναι η υγεία. Η σωματική αλλά και η ψυχική».

Τι πιστεύεις ότι έχει γίνει λάθος και τα τελευταία χρόνια το kickboxing έχει υποστεί αυτή την καθίζηση στη χώρα μας; Είδαμε έναν οργασμό διοργανώσεων με την έναρξη της οικονομικής κρίσης το 2009 που κράτησε μέχρι το 2014 και στη συνέχεια η πορεία ήταν καθοδική.

«Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια το άθλημα του kickboxing έχει καθοδική πορεία. Μεγάλο ρόλο παίζουν οι ανταγωνιστές. Η πυγμαχία, η οποία είναι η Μέκκα των μαχητικών αθλημάτων και το MMA, το οποίο έχει τεράστια εξέλιξη τα τελευταία χρόνια. Η Ελλάδα έχει τις δυνατότητες να πρωταγωνιστήσει με τους αθλητές της, το έχει δει και το έχω ζήσει. Είμαστε αδύναμοι οικονομικά όμως και δεν μπορούμε να το στηρίξουμε. Και όσον αφορά τις διοργανώσεις και όσον αφορά τους αθλητές».

«Με λίγα λόγια ο καθένας είναι για την πάρτη του. Θα μπορούσαμε εδώ και πολλά χρόνια να βλέπουμε Έλληνες αθλητές να πρωταγωνιστούν στις μεγαλύτερες διοργανώσεις. Ελπίζω κάποτε να ανταμειφθούν οι κόποι όλων και να εξελιχθεί το άθλημα. Το θετικό σε όλη αυτή την κατάσταση, που για μένα είναι πολύ σημαντικό, είναι ότι κάνεις μια βόλτα στις σχολές και βλέπεις να προπονούνται παιδάκια, γυναίκες, γενικότερα άνθρωποι ανεξαρτήτου ηλικίας, πράγμα το οποίο είναι πολύ όμορφο. Παλιά τα αθλήματα αυτά δεν τα πλησίαζε ο κόσμος γιατί φοβόταν, αυτό τώρα έχει αλλάξει».

Σκέφτηκες ποτέ να αλλάξεις στιλ; Να φύγεις από τη χώρα και να κυνηγήσεις τα όνειρά σου στην πυγμαχία ή να ξεκινήσεις προπονήσεις bjj και να μεταπηδήσεις στο MMA;

«Το MMA δεν με ενδιαφέρει γιατί δεν μου αρέσει πολύ. Μου αρέσει να το παρακολουθώ βέβαια, αλλά μέχρι εκεί. Η πυγμαχία μου αρέσει και ίσως εάν είχα τώρα κάποια καλή πρόταση να το δοκίμαζα. Στην πυγμαχία πρέπει να έχεις ομάδα από πίσω σου για να σε στηρίξει. Πριν από έξι περίπου χρόνια μου είχε γίνει πρόταση να πάω να δοκιμαστώ στις ΗΠΑ. Να περάσω από camp και εάν τους άρεσα να με κρατούσαν. Είπα όχι. Δεν ήθελα να αφήσω τη χώρα μου και τους ανθρώπους μου πίσω. Το δύσκολο σε ένα τέτοιο βήμα δεν είναι το πόσο σκληρή θα είναι η προπόνηση ή οι αγώνες. Το δύσκολο κομμάτι είναι η διαβίωση εκεί και η αλλαγή της καθημερινότητάς σου».

Τελικά όμως μπορεί να ζήσει κανείς στην Ελλάδα από το kickboxing; Πέρα από τους καλούς δασκάλους που έχουμε βγάλει, υπήρξε κάποιος αθλητής να έβγαλε πολλά λεφτά από τους αγώνες; Εκτός του Ζαμπίδη φυσικά.

«Το κακό με την Ελλάδα είναι πως ότι δηλώνεις είσαι. Δηλαδή αν εγώ πω ότι είμαι αστροναύτης θα με πιστέψουν αρκετοί. Η αγορά έχει μεγαλώσει πάρα πολύ. Πλέον κάθε γειτονιά έχει και έναν δάσκαλο πολεμικών τεχνών. Όταν ξεκίνησα εγώ ήταν γύρω στις δέκα σχολές σε όλη τη Θεσσαλονίκη. Αθλητές έρχονταν από τη μία μεριά της πόλης στην άλλη για να προπονηθούν. Τώρα πλέον αυτό δεν ισχύει. Μπορείς να κατέβεις κάτω από το σπίτι σου και να υπάρχει σχολή. Αυτό κάποτε πρέπει να σταματήσει γιατί πολλοί λεγόμενοι δάσκαλοι έχουν κάνει ζημιά στο άθλημα. Κι αυτό διότι δεν το γνωρίζουν».

Όσον αφορά το επαγγελματικό κομμάτι στην Ελλάδα είναι σχεδόν αδύνατο να βιοποριστεί κανείς μόνο από αυτό. Εκτός του Μιχάλη Ζαμπίδη δεν υπάρχει άλλος που να έχει βγάλει χρήματα. Επαγγελματίας θεωρείσαι όταν ζεις από αυτό. Οι περισσότεροι κάνουν κάτι άλλο για να ζήσουν και ταυτόχρονα προπονούνται. Κάποιοι είναι τυχεροί. Εγώ είμαι ένας από αυτούς διότι έχω ανθρώπους που με στηρίζουν οικονομικά, οι λεγόμενοι χορηγοί που για μένα είναι πρώτα φίλοι. Τα χρήματα από τους αγώνες είναι λίγα, οπότε αν δεν έχεις ανθρώπους να σε στηρίξουν πρέπει να ασχολείται και με κάτι άλλο. Εγώ προσωπικά ασχολούμαι και με την προπονητική, είμαι δάσκαλος στο kickboxing».

Θα σε γυρίσω πίσω… Σε λίγες ημέρες συμπληρώνονται δέκα χρόνια από το It’s Showtime της Αθήνας. Για όσους δεν θυμούνται, στη συγκεκριμένη διοργάνωση έκανες μία από τις καλύτερες εμφανίσεις της καριέρας σου κόντρα σε έναν top αθλητή, τον Μελέτη Κακουμπάβα. Υπάρχει κάτι που θυμάσαι πιο έντονα από εκείνη τη βραδιά; Την ένταση με τον Μελέτη; Τα συναισθήματα πριν και μετά τον αγώνα;

«Το Showtime ήταν μία από τις καλύτερες διοργανώσεις που έχουν γίνει ποτέ στη χώρα μας. Άκρως επαγγελματική, με κορυφαίους αθλητές απ’ όλο τον κόσμο. Όταν είχα μάθει ότι είμαι ένας από αυτούς που θα πάρουν μέρος δεν με ενδιέφερε με ποιον θα παίξω. Το μόνο που με ένοιαζε ήταν να πατήσω σε εκείνο το ρινγκ που έχουν παίξει κάποια από τα μεγαλύτερα ονόματα. Εγώ τότε ήμουν ανερχόμενος. Είχα παίξει με κάποια καλά ονόματα της χώρας και είχα κερδίσει. Ο Μελέτης τότε ήταν το νούμερο ένα. Ο αγώνας φαινόταν από την αρχή πως δεν θα ήταν καθόλου βαρετός. Το θέλαμε και οι δυο μας πολύ. Οι τόσοι μήνες δουλειάς και οι θυσίες έπιασαν τόπο. Ήθελα τη νίκη, ήθελα να δώσω θέαμα. Πήρα τη νίκη και πιστεύω έδωσα και θέαμα».

Και εκεί που όλοι μιλάνε για τον Νίκο Παπαδημητρίου, έναν τεχνίτη μεγάλης κλάσης, έρχεται το ατύχημα στη Χαλκίδα, σωστά;

«Ακριβώς. Η πορεία μου μετά το Showtime ήταν ξέφρενη. Έπαιζα στο εξωτερικό και δεν έπαιζα απλά για τη συμμετοχή. Έπαιζα για να μείνω στις διοργανώσεις αυτές. Σε κάθε αγώνα ήθελα να γίνομαι καλύτερος. Και έρχεται το Gladiators, μία διοργάνωση στην οποία ο κύριος Τάσος Τσάλας έφερνε καλούς αθλητές από το εξωτερικό. Αθλητές που έπαιζαν στη συγκεκριμένη διοργάνωση μπορούσες να τους δεις στις κορυφαίες ευρωπαϊκές διοργανώσεις μετά από λίγο καιρό. Δηλαδή με λίγα λόγια top αθλητές.

Εμένα μου έκαναν πρόταση να παίξω με τον τότε sparring partner του Andy Souwer. Έναν Ολλανδό-Μαροκινό 190 cm. Δεν με ένοιαζε ποιος ήταν, απλά έπαιζα

Σημαντική παρένθεση αυτός ο αγώνας είχε γίνει τον Απρίλιο. Σε ένα μήνα θα έπαιζα στο Showtime στην Πολωνία, main event με τον Rafael Dudek. Το όνειρο που περίμενα. Και δυστυχώς δεν μπόρεσα να παίξω διότι ένα αντικανονικό χτύπημα στη Χαλκίδα μου προκάλεσε έναν σοβαρό τραυματισμό (κάταγμα γνάθου) και με πήγε πίσω έναν ολόκληρο χρόνο. Η ευκαιρία είχε χαθεί. Είχα φτάσει τόσο κοντά αλλά κάποιες φορές δεν έρχονται τα πράγματα όπως θέλουμε. Κάθε εμπόδιο για καλό».

Αυτή θα ήταν η επόμενη ερώτησή μου. Στα σκαριά είχες τότε αυτό τον σημαντικό αγώνα. Πώς διαχειρίζεται κάτι τέτοιο ένας αθλητής; Πώς δεν «χάνει το μυαλό του» όταν βρίσκεται ένα βήμα πριν την πραγματοποίηση των ονείρων του και ξαφνικά τρώει τέτοιο «χαστούκι»;

«Πραγματικά δεν πίστευα πως μπορεί να εξελιχθεί έτσι η κατάσταση. Εάν μπορούσα να φανταστώ ότι θα γίνονταν έτσι τα πράγματα θα το απέφευγα για να παίξω στον αγώνα τον οποίο είχα ως μεγαλύτερο στόχο. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μετά το χειρουργείο που έκανα, όταν ξύπνησα από τη νάρκωση, το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν πως δεν θα μπορέσω να παίξω ξανά. Έβαλα τα κλάματα. Τους πρώτους μήνες ήμουν σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Το σημαντικό όμως είναι πως δεν το έβαλα κάτω και είμαι ακόμα εδώ και συνεχίζω να κάνω αυτό που αγαπάω. Άλλωστε αυτό είναι το νόημα. Εμπόδια και αποτυχίες θα υπάρχουν πάντα, το θέμα είναι τα ξεπερνάς».

Πόσο άλλαξε εκείνη η μέρα τον αθλητή Νίκο Παπαδημητρίου; Ως άνθρωπο και ως αθλητή. Σε έκανε πιο σκληρό; Πιστεύεις ότι επέστρεψες ποτέ ο ίδιος μετά από αυτόν τον τραυματισμό;

«Ο τραυματισμός αυτός ήταν ορόσημο για μένα. Αρκετά πράγματα άλλαξαν πάνω μου. Σίγουρα ο τραυματισμός αυτός με επηρέασε αρνητικά, ωστόσο από όλο αυτό βγήκαν και μερικά θετικά. Πάντα προσπαθώ να βλέπω τη θετική πλευρά, ακόμα και στη χειρότερη κατάσταση. Η ψυχολογία είναι το παν. Εάν δεν την έχεις, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα».

Ξεπέρασες τον τραυματισμό σου και επέστρεψες. Το 2013 ήρθε η ρεβάνς με τον Μελέτη η οποία πήγε τις μεταξύ σας αναμετρήσεις στο 1-1. Τι πήγε στραβά εκείνη τη μέρα;

«Όλοι ξέρουμε πως όταν δύο μαχητές μπαίνουν στο ρινγκ όλα μπορούν να συμβούν. Ακόμα και με τον χειρότερο αθλητή να παίξεις, υπάρχει έστω και μία πιθανότητα να χάσεις. Πόσο μάλλον με τον Μελέτη ο οποίος είναι ένας από τους καλύτερους αθλητές της χώρας και πολύ επικίνδυνος. Ήμουν φουλ προετοιμασμένος. Μπήκα μέσα στο ρινγκ και είχα τον απόλυτο έλεγχο, μέχρι που έφαγα ένα χτύπημα και ήρθε το νοκ άουτ. Είναι μια στιγμή που δεν αρέσει σε κανέναν αθλητή αλλά έτσι είναι το άθλημά μας. Ένα χτύπημα μπορεί να αλλάξει όλο τον αγώνα. Η ήττα είναι ήττα αλλά μέχρι εκεί. Δεν αφήνω να με επηρεάζει. Μπαίνω πάντα για την νίκη αλλά πρέπει να είσαι προετοιμασμένος και για την ήττα».

Πιστεύεις ότι ένα τρίτο παιχνίδι με τον Μελέτη έχει περάσει πλέον στη σφαίρα του αδύνατου;

«Πιστεύω πως εάν υπάρξουν οι σωστοί άνθρωποι που θέλουν να στήσουν αυτό το ματς με τις κατάλληλες συνθήκες και απολαβές και για τους δύο, μπορεί να γίνει! Μας έχουν πλησιάσει και στο παρελθόν για το τρίτο ματς άλλα δεν οι προτάσεις δεν μας κάλυπταν. Ένα τέτοιο ματς θα το ήθελε σίγουρα ο κόσμος. Του αρέσουν οι εντός αγώνες! Οπότε δεν είναι αδύνατο, θέληση να υπάρχει».

Να σε «προκαλέσω» να κάνεις και μια πρόβλεψη για το αποτέλεσμα;

«Όσο για το αποτέλεσμα βλέπω μόνο τη νίκη. Και το σίγουρο είναι πως θα το κάνω όσο δυσκολότερο γίνεται για όποιον με αντιμετωπίζει».

Κλείνω το κεφάλαιο «Μελέτης» με μία φωτογραφία. Μπορείς να μου πεις τι λέτε εδώ; (γέλια)

Κλασική εικόνα την οποία θυμάμαι και τώρα. Είναι εκεί που ερχόμαστε κοντά για να μας πουν τους κανόνες. Ο Μελέτης έρχεται με φόρα και μου κολλάει το κεφάλι σαν να λέει σε σκότωσα. Εγώ αυθόρμητα γελάω και είναι σαν να λέω προσπάθησε».

Κακουμπάβας - Παπαδημητρίου πριν το Showtime της Αθήνας
Κακουμπάβας – Παπαδημητρίου πριν το Showtime της Αθήνας
Φεύγουμε από το τότε, πάμε στο σήμερα. Μου είπες πριν ότι προσπαθείς να βλέπεις τη θετική πλευρά πάντα. Ποιες διαφορές εντοπίζεις στον Νίκο του 2010 και στον Νίκο του 2020;

«Η διαφορά του τωρινού Νίκου σε σχέση με τον Νίκο του τότε… Tώρα είμαι πολύ πιο έμπειρος και έχω εξελιχθεί ως αθλητής αλλά και ως άνθρωπος. Αυτό που μου λείπει από τον παλιό Νίκο είναι ο αυθορμητισμός και ο καλός… παραλογισμός σε κάποια πράγματα. Ίσως και λόγω της ηλικίας τότε βλέπαμε τα πράγματα πιο απλά. Δεν με ένοιαζε τίποτα, ήθελα άπλα να παίζω αγώνες. Τώρα προσωπικά τα σκέφτομαι όλα πιο πολύ και πιο στρατηγικά. Όλο αυτό έχει τη θετική του πλευρά αλλά και την αρνητική».

Αν έπαιζαν αντίπαλοι ποιος θα κέρδιζε;

«Αν έπαιζαν θα το έδινα ισοπαλία» (γέλια).

Παρακολουθείς τα μαχητικά δρώμενα σε Ελλάδα και εξωτερικό; Είσαι fan των πυγμαχικών events, του Glory/Enfusion ή του UFC;

«Παρακολουθώ βέβαια γιατί είμαι fan. Πυγμαχία, kickboxing, MMA, Muay Thai. Ειδικά όλες τις μεγάλες διοργανώσεις. Παλιά τα έβλεπα με τις ώρες. Τώρα πιο λίγο. Στην Ελλάδα πριν λίγα χρόνια γίνονταν φανταστικές διοργανώσεις με top αθλητές. Tώρα αυτό δεν συμβαίνει δυστυχώς».

«Μπαίνω πάντα για τη νίκη αλλά πρέπει να είσαι προετοιμασμένος και για την ήττα», είπε ο Νίκος Παπαδημητρίου όταν ερωτήθηκε για τον αγώνα στον οποίο δέχθηκε ένα σκληρό KO.
Ποιος θα ήταν ο ιδανικός αντίπαλος σε μια ιδανική διοργάνωση για σένα; Πού και κόντρα σε ποιον θα γινόταν ο αγώνας των ονείρων σου; Δηλαδή αν σκεφτείς μια αρένα 50.000 ατόμων και εσένα main event, πού και με ποιον θα έπαιζες;

«Αν μου έκανες αυτή την ερώτηση όταν ήμουν μικρότερος, η απάντηση θα ήταν ότι θέλω να παίξω με τον καλύτερο. Με τον Buakaw, τον Souwer, τον Roosmalen. Πλέον τώρα δεν είναι με ποιον θα παίξω αλλά πού. Οι στόχοι μου είναι να παίξω σε μεγάλες διοργανώσεις. Το ποιος θα βρεθεί απέναντί μου δεν με νοιάζει, πάω πάντα για το καλύτερο αποτέλεσμα. Το ότι θα βρεθώ ανάμεσα σε κάποιους από τους καλύτερους αθλητές είναι από μόνο του μεγάλη επιτυχία για μένα.

Αλλά σίγουρα θα ήθελα να ζήσω αυτό που λες. Πενήντα χιλιάδες άνθρωποι σε ένα στάδιο. Θα ήταν πραγματικά μια αρένα! Απίστευτο συναίσθημα».

Ένας αθλητής που έχει μεγάλο fan base και στην Ελλάδα είναι ο Florian Marku. Είστε περίπου συνομήλικοι, βρισκόσασταν στην ίδια πόλη για πολλά χρόνια, φτάσατε ποτέ κοντά στο να παίξετε αντίπαλοι; Πώς βλέπεις όλον αυτό το hype γύρω από το όνομα του και την εξέλιξή του;

«Ναι, βρισκόμασταν στην ίδια πόλη. Γνωριζόμαστε και προσωπικά με τον Florian Marku. Υπήρξαν στιγμές που φτάσαμε σχετικά κοντά να παίξουμε. Μια ήταν η τετράδα στο No Limits, στην οποία δεν μπόρεσα να συμμετάσχω λόγω τραυματισμού και πήρε τη θέση μου κάποιος άλλος αθλητής. Και άλλη μια φορά ήταν όταν τραυματίστηκε ο Μελέτης που ήταν να παίξουν δεύτερη φορά. Μου κάνανε πρόταση να παίξω εγώ. Βέβαια δεν μπόρεσα διότι μου το πρότειναν τέσσερις μέρες πριν τον αγώνα και δεν μπορούσα να ρίξω κιλά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Και δεν υπήρχε λόγος να πάρω εκείνη τη χρονική στιγμή αυτο τον αγώνα.

Ο Florian είναι ένας αθλητής ο οποίος το θέλει πολύ και φαίνεται. Δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς το ότι έχει μεγάλες δυνατότητες να κάνει πράγματα στην πυγμαχία. Βέβαια έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα, την εύνοια του κόσμου. Είναι δημοφιλής στον λαό του. Η Αλβανία είναι μια χώρα που στηρίζει φανατικά τα παιδιά της. Η Ελλάδα στηρίζει αλλά όχι τόσο. Έχουμε μεγαλύτερη αγορά αθλητών στην οποία ο καθένας έχει τον δικό του κόσμου και στο σύνολο αυτό αποδυναμώνεται. Είναι σημαντικό να είσαι δημοφιλής σε αυτό που κάνεις. Από όλες τις απόψεις. Και αυτό ο Florian το έχει αναμφισβήτητα».

Ο Παπαδημητρίου έχει μια πολύ δυνατή ομάδα που τον στηρίζει
Ο Παπαδημητρίου έχει μια πολύ δυνατή ομάδα που τον στηρίζει
Πού θα βρίσκεται ο Νίκος σε δέκα χρόνια από τώρα; Τι θέλει να έχει καταφέρει σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο;

«Είμαι σε μια ηλικία παραγωγική για την καριέρα μου. Έχω δώσει κάποια χρόνια προθεσμίας στον εαυτό μου. Θέλω να παίξω όσο είμαι καλά ψυχολογικά και σωματικά. Έχω όρεξη.
Τα τελευταία δύο-τρία χρόνια έγιναν πολλά πράγματα στη ζωή μου. Προσωπικά, αλλά και επαγγελματικά τα οποία με επηρέασαν. Το σημαντικό όμως είναι ότι είμαι εδώ και συνεχίζω.
Από εκεί και έπειτα θα ήθελα να αφιερωθώ στο προπονητικό κομμάτι αποκλειστικά. Το κάνω και τώρα βέβαια, αλλά όχι όσο θα μπορούσα».

Θες να μου πεις μερικά πράγματα για την Ολυμπιακή Φλόγα;

«Η Ολυμπιακή Φλόγα είναι μια σχολή πολεμικών τεχνών Taekwondo-Boxing-Kickboxing.
Εγώ έχω δημιουργήσει μέσα σε αυτήν την ομάδα μου και έχω αποκλειστικά το κομμάτι της Πυγμαχίας και του kickboxing.

Προσπαθώ να γίνομαι όσο μπορώ καλύτερος στο κομμάτι του προπονητή και όσοι έρχονται να μάθουν από έμενα, να είναι ευχαριστημένοι από τη δουλειά μου και να περνάνε όμορφα! Με ενδιαφέρει να χτίζω σχέσεις αθλητή-προπονητή και να μην το βλέπω μόνο ως κέρδος».

Ευχαριστούμε το Studio Karteris για την ευγενική παραχώρηση των φωτογραφιών του Νίκου Παπαδημητρίου.

Διαβάστε επίσης στο FIGHT.GR


ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ