Κατζουράκης: «Στόχος μου να γίνω ο πρώτος Έλληνας Παγκόσμιος Πρωταθλητής»

Ο Ανδρέας Κατζουράκης αποτελεί τη μεγάλη ελπίδα της ελληνικής πυγμαχίας. Στα 23 του, ξέφυγε από την ελληνική νοοτροπία του… αιώνιου ταλέντου και ήδη χτίζει το όνομά του στην μεγαλύτερη αγορά του πλανήτη.

Γράφει ο Κυριάκος Κορωναίος

Οι εξαιρετικές του εμφανίσεις πριν τη μετάβασή στην επαγγελματική πυγμαχία, η απόφαση να αφήσει τη χώρα του για να κυνηγήσει τα όνειρά του στις ΗΠΑ, αλλά και το ήθος που τον χαρακτηρίζει εκτός ρινγκ είναι τρία πράγματα που… εφοδιάζουν ήδη τον Έλληνα πυγμάχο.

Για τις ικανότητές του στο ρινγκ, τη δύναμη και την τεχνική του δεν είμαι αρμόδιος να μιλήσω, ιδιαίτερα όταν στη γωνία του βρίσκεται ο Abel Sanchez, που σίγουρα ξέρει περισσότερα απ’ όλους μας!

Με αφορμή τον επόμενο αγώνα του που θα πραγματοποιηθεί το βράδυ του Σαββάτου στο Μαϊάμι, ο Ανδρέας μίλησε στο FIGHT για το πώς βρέθηκε στο Summit Gym, για τα όνειρά του αλλά και για ορισμένες παθογένειες της πυγμαχίας και πώς αυτές μπορούν να εκλείψουν.

Σε ερασιτεχνικό επίπεδο, πρόλαβε να δώσει παρά το νεαρό της ηλικίας του, 23 αγώνες
Σε ερασιτεχνικό επίπεδο o Κατζουράκης πρόλαβε να δώσει 23 αγώνες

Ολόκληρη η συνέντευξη του Ανδρέα Κατζουράκη στο FIGHT

Καλησπέρα Ανδρέα, θα ξεκινήσω ανάποδα. Λίγο πριν αρχίσουμε αυτή τη συνέντευξη ανακοίνωσες τον επόμενο αγώνα σου. Τι ξέρουμε για αυτό το παιχνίδι και τον Steven Matthews;

«Το παιχνίδι αυτό έκλεισε αρκετά ξαφνικά. Μόλις έμαθα κι εγώ τον αντίπαλο μου, οπότε δεν ξέρω αρκετά πράγματα για αυτόν, πέρα του γεγονότος ότι το ρεκόρ του είναι 5-1 και το ότι είναι αριστερόχειρας».

Είναι ο πρώτος αγώνας υπό τις οδηγίες του Sanchez, σωστά; Τι διαφορετικό είχε αυτή η προετοιμασία;

«Η αλήθεια είναι πως σε όλη μου την αθλητική πορεία, από όταν ήμουν μικρός, μου άρεσε η σκληρή δουλεία. Τον τελευταίο χρόνο που βρισκόμουν στην Ελλάδα και δούλευα με τον Μανώλη Λαβδάκη ήμουν σε τρομερή σωματική, φυσική και τεχνική κατάσταση, κάτι που έκανε σχετικά εύκολη την προσαρμογή μου στο camp του Abel Sanchez, καθώς και ο ίδιος φημίζεται για τη σκληρή δουλειά.

Παρόλα αυτά το στιλ προπόνησης και κυρίως της ενδυνάμωσης διαφέρει πάρα πολύ από οτιδήποτε έχω συναντήσει στο παρελθόν. Οι καθημερινές προπονήσεις είναι πολύ σκληρές και σωματικά και ψυχικά και ο τρόπος που δουλεύει με τα βάρη είναι πολύ ιδιαίτερος. Μπορείς να νιώσεις κατευθείαν τα εργαλεία που σου προσθέτουν ενόψει των επόμενων αγώνων».

Στον σάκο υπό το βλέμμα του Μανώλη Λαβδάκη
Στον σάκο υπό το βλέμμα του Μανώλη Λαβδάκη
Με τον Sanchez πώς προέκυψε η συνεργασία;

«Όσο βρισκόμουν στην Ελλάδα επικοινώνησε μαζί μου ο Brendan Segalas, ο οποίος δουλεύει στην Split-T Management για να μου κάνει μια πρόταση για συνεργασία. Μετά από λίγες εβδομάδες, αρκετά τηλεφωνικά ραντεβού και διαπραγματεύσεις υπογράψαμε το συμβόλαιο. Τότε με ενημέρωσαν ότι είχαν ήδη μιλήσει με τον Abel Sanchez και ότι τον ενδιέφερε να με γνωρίσει από κοντά και να προπονηθούμε για λίγες εβδομάδες παρέα, ώστε να δει και από πρώτο χέρι αν ταιριάζουμε πυγμαχικά και αν θέλει να με αναλάβει. Νομίζω πως όταν μου ανακοίνωσαν ότι ταξιδεύω στο Big Bear για να προπονηθώ από αυτόν τον θρύλο του αθλήματος ήταν μία από τις πιο ενθουσιώδεις στιγμές που είχα ζήσει εντός και εκτός των ρινγκ.

Πώς ένιωσες όταν μπήκες να κάνεις την πρώτη σου προπόνηση στο Summit; Έχεις συναντήσει κάποιο μεγαθήριο το διάστημα που βρίσκεσαι εκεί; Ποια ήταν τα πρώτα λόγια του προπονητή σου; 

«Σκεπτόμενος την πρώτη μου προπόνηση καμιά φορά αγχωνόμουν για το αν θα του αρέσει το αγωνιστικό μου στιλ και αν θα ανταπεξέλθω στις προσδοκίες του. Άλλα όταν ήρθε η ώρα για την προπόνηση ήταν σαν κάθε άλλη προπόνηση που έχω κάνει, ψυχολογικά ένιωθα τέλεια και ήμουν έτοιμος να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό.

«Λόγω της κατάστασης με τον ιό, το camp δεν έχει τόσο πολύ κόσμο και τα μεγάλα του ονόματα είναι… παγιδευμένα στις χώρες τους, άρα δεν έχω γνωρίσει κάποιον ακόμα. Παρόλα αυτά τον Ιανουάριο θα έρθει για έξι εβδομάδες για την προετοιμασία του ο παγκόσμιος πρωταθλητής David Benavidez και ανυπομονώ να δουλέψω μαζί του στο ρινγκ.

Τα πρώτα λόγια του προπονητή μου ήταν ότι θα μου ασκήσει πίεση (προπονητικά) που δεν έχω ξανανιώσει στην ζωή μου και ότι οι περισσότεροι αθλητές που ανεβαίνουν στο βουνό τα παρατάνε μέσα στις επόμενες εβδομάδες, αν καταφέρω να αντέξω την πίεση και του έχω εμπιστοσύνη θα φτάσουμε ψηλά! Αυτά ήταν τα πρώτα λόγια του».

Αρναούτης, Κατζουράκης, Λιναρδάτου, Λαβδάκης
Αρναούτης, Κατζουράκης, Λιναρδάτου, Λαβδάκης
Sanchez και McWater είχαν μόνο κολακευτικά λόγια να πουν στην ανακοίνωση που έκανε η Split-T Boxing για την επιστροφή σου στις ΗΠΑ τον Οκτώβριο. Σε αγχώνουν οι υψηλές προσδοκίες που έχουν όλοι από σένα ή όλο αυτό είναι η κινητήριος δύναμή σου;

«Τίποτα από τα δύο. Σίγουρα δεν με αγχώνουν αυτά τα λόγια, αλλά ούτε είναι και η κινητήριος δύναμή μου. Όλη μου τη ζωή δουλεύω σκληρά και κάνω θυσίες ώστε να πετύχω τον στόχο μου, να γίνω Παγκόσμιος Πρωταθλητής, αρά τα κολακευτικά λόγια και οι υψηλές προσδοκίες για εμένα και την πορεία που έχω διαλέξει είναι αναμενόμενα. Αν δεν αντλούσα καλά σχόλια και υψηλές προσδοκίες κάτι θα έκανα λάθος».

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που έχεις συναντήσει μέχρι στιγμής στις ΗΠΑ; Ότι δεν μπορείς να καβαλήσεις το αμάξι σου πχ και να πας στον κολλητό σου στις πέντε τα ξημερώματα;

«Νομίζω πως δεν θα καβαλούσα το αμάξι μου να πάω στον κολλητό μου στις πέντε τα ξημερώματα ακόμα και αν ήμουν διακοπές το καλοκαίρι, άρα αυτό δεν είναι ιδιαίτερο πρόβλημα για μένα. Εννοείται μου λείπουν και οι φίλοι μου, αλλά η μεγαλύτερη δυσκολία είναι ξεκάθαρα το ότι μου λείπει η οικογένειά μου και η κοπέλα μου. Παρόλα αυτά μέσα στο μυαλό μου η απόσταση μαζί τους είναι χρόνος που πρέπει να θυσιάσω και θα με κάνει αρκετά πιο δυνατό ψυχολογικά, καθώς αυτή είναι μια θυσία που δεν πρέπει αλλά χρειάζεται να υποστούν όλοι οι αθλητές. Γνωρίζοντας ότι αυτό που κάνω το κάνω όχι μόνο για το δικό μου μέλλον αλλά και της οικογενείας μου παίρνω αρκετή δύναμη».

KATZ σε σκιαμαχία vol. 1
Πώς περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου στο εξωτερικό; Βλέπεις αγώνες; Κι αν ναι, μόνο πυγμαχικούς ή σου αρέσει και το UFC;

«Στον ελεύθερο μου χρόνο, κυρίως τα ΠΣΚ, έχω πάντα ανοιχτή την τηλεόραση σε κάποιο πυγμαχικό event ή και κάποιο UFC event αν υπάρχει κάποιος αγώνας που μου κεντρίζει το ενδιαφέρον. Πέρα από αυτό, μιλώντας με τους ανθρώπους μου, διαβάζοντας βιβλία, παρακολουθώντας ταινίες και πρόσφατα ξεκίνησα να σχεδιάζω κιόλας».

Για να έχεις παρατήσει το σπίτι σου, την οικογένειά σου, τους φίλους σου και να έχεις πάει στην άλλη γωνιά του πλανήτη για να κυνηγήσεις τα όνειρά σου, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν τα κάνεις όλα αυτά για… πλάκα. Ποια θα ήθελες να είναι η ανταμοιβή σου κάποτε, μια μέρα στο μέλλον. Πότε θα πεις «ναι, πέτυχα»;

«Αυτή είναι μία πολύ δύσκολη ερώτηση γιατί ποτέ δεν ξέρεις πως μπορεί να εξελιχθεί η καριέρα σου. Αυτό που θα ήταν για την ώρα το ιδανικό στο μυαλό μου είναι να γίνω ο πρώτος Έλληνας Παγκόσμιος Πρωταθλητής, αλλά να καταφέρω να κάνω και αρκετές υπερασπίσεις τον τίτλο μου. Το να γίνω απλά Παγκόσμιος Πρωταθλητής μπορεί να είναι ένα τεράστιο επίτευγμα, αλλά νομίζω όλη η ουσία είναι να καταφέρεις να μείνεις Παγκόσμιος Πρωταθλητής και να μην χάσεις απλά τον τίτλο σου στην πρώτη υπεράσπιση που θα κάνεις. Αλλά ο λόγος που λέω για την ώρα είναι επειδή μόλις γίνω Παγκόσμιος πρωταθλητής μπορεί η έννοια του ”ναι, πέτυχα” να έχει αλλάξει στο μυαλό μου. Να θέλω ακόμα περισσότερα».

Στην πυγμαχία βλέπουμε πολύ συχνά, τους πυγμάχους -κατά τους πρώτους τους αγώνες- να αντιμετωπίζουν αθλητές με τραγικά ρεκόρ, μόνο και μόνο για να φτιάξουν το δικό τους ρεκόρ… Γιατί γίνεται αυτό πιστεύεις; Είναι απαραίτητο, αν ένας αθλητής έχει το ταλέντο για να μπει στα βαθιά από νωρίς;

«Ο κάθε αθλητής χρειάζεται διαφορετικό management στην καριέρα του. Εμένα ποτέ δεν μου φαινόταν λογικό και ούτε μου άρεσε να βλέπω αθλητές, ακόμα και στην αρχή της καριέρας τους να αντιμετωπίζουν τραγικούς αντιπάλους. Bέβαια στις περισσότερες περιπτώσεις οι μάνατζερ σου επιλέγουν τους αντιπάλους σου, άρα δεν μου αρέσει γενικά να ρίχνω το φταίξιμο στους αθλητές.

Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά του νομίσματος που πλέον γίνεται και πολύ συχνά, το να ματσάρουν έναν νέο αθλητή με έναν αντίπαλο που είναι ιδιαίτερα προχωρημένος για το σημείο που βρίσκεται ο αθλητής στην καριέρα του. Αυτό πολύ εύκολα μπορεί να καταστρέψει την καριέρα κάποιου, καθώς πλέον στην επαγγελματική πυγμαχία δεν συγχωρούνται εύκολα οι ήττες στην αρχή της καριέρας σου. Άρα γενικά θεωρώ ότι ο κάθε αθλητής πρέπει να έχει το management που είναι σωστό ώστε να φτάσει ο ίδιος ψηλά, είτε αυτό σημαίνει να παίξει αρκετούς ευκολότερους αγώνες στην αρχή, είτε να τον ρίξουν στα βαθιά».

KATZ σε σκιαμαχία vol. 2
Πολλοί συναθλητές σου υποστηρίζουν ότι αν δεν πετύχεις κάτι «μεγάλο» σε μια Ολυμπιάδα, «δεν μετράς έξω». Πιστεύεις ότι ισχύει αυτό; Θα θυσίαζες μια σημαντική καθυστέρηση στην έναρξη της επαγγελματικής σου καριέρας (πχ να ξεκινήσεις στα 27,28) για να πας στους Ολυμπιακούς Αγώνες;

«Δεν θα σχολιάσω κάτι για τη φράση που μπορεί κάποιοι να πουν ”δεν μέτρα έξω”. Εννοείται ότι βοηθάει μια καλή ερασιτεχνική πορεία στην εμπειρία σου και ίσως στο πώς θα σε μεταχειριστούν κάποιοι promoters στην αρχή της καριέρας σου. Αλλά όσοι πραγματικά γνωρίζουν από επαγγελματική πυγμαχία, αλήθεια νομίζω είναι αναρίθμητοι οι σπουδαίοι αθλητές που δεν συμμετείχαν ποτέ τους στην Ολυμπιάδα ή που δεν είχαν καν κάποιο ιδιαίτερο ερασιτεχνικό παρελθόν.

Αν βρισκόμουν σε μία χώρα που η Ομοσπονδία μου θα με υποστήριζε ως ερασιτέχνη και θα πληρωνόμουν για τις προπονήσεις που κάνω καθημερινά, ίσως περίμενα μέχρι τα 23-24 μου πριν γίνω επαγγελματίας. Αλλά από τη στιγμή που μου παρουσιάστηκε η ευκαιρία όταν ήμουν 20 δεν μπορούσα σίγουρα να την απορρίψω».

Πριν λίγες ημέρες πραγματοποιήθηκε ο αγώνας του Tyson με τον Roy Jones. Πώς είδες αυτούς τους δύο θρύλους της πυγμαχίας στην επιστροφή τους στα ρινγκ;

«Χάρηκα που μπόρεσαν να δω αυτούς τους δύο θρύλους να πυγμαχούν live, αλλά νομίζω είναι αρκετά ανησυχητικό το γεγονός ότι ο αγώνας μεταξύ δύο 55χρονων προσέλκυσε πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον απ’ ότι προσελκύουν κάποιοι από τους μεγαλύτερους αγώνες της εποχής μας».

Στο co-main event είδαμε τον Jake Paul να βγάζει νοκ άουτ έναν παλαίμαχο μπασκετμπολίστα του NBA και να παίρνει ακόμα μεγαλύτερη προβολή. Πώς βλέπεις αυτούς τους αγώνες πυγμαχίας; O Iron Mike είπε μετά το τέλος του αγώνα ότι «πάλι καλά που οι Youtubers ασχολήθηκαν με την πυγμαχία και έδωσαν ώθηση ξανά στο άθλημα». Συμφωνείς με αυτή την άποψη ή το θεωρείς κάπως άδικο;

«Δεν θεωρώ ότι αυτοί είναι που μπορούν να δώσουν σημαντική ώθηση στο άθλημα ή να το… σώσουν. Πιστεύω πως ο μόνος τρόπος το άθλημα να ξαναφτάσει την παλιά του δόξα είναι οι καλύτεροι να αγωνίζονται με τους καλύτερους και να σταματήσουν όλοι να ασχολούνται με το πόσα πληρώνεται ο καθένας και με το επιχειρηματικό κομμάτι του αθλήματος. Να ξεκινήσουν και πάλι οι αθλητές να πυγμαχούν για τη δόξα.

Όχι δεν το βρίσκω άδικο αυτό που είπε ο Tyson. Ίσως τέτοιες καυστικές δηλώσεις από έναν θρύλο σαν αυτόν κάνει κάποιους πυγμάχους να ξυπνήσουν και να ξεκινήσουν να κάνουν τους σωστούς αγώνες».

Ποια είναι η γνώμη σου για τον Teofimo Lopez; Θεωρείς ότι ο Kambosos έχει ελπίδες αν παίξουν αντίπαλοι;

«Θεωρώ πως ο Teofimo Lopez είναι ο καλύτερος νέος πυγμάχος αυτή την στιγμή και σίγουρα έχει σπουδαία καριέρα μπροστά του. Το γεγονός ότι κέρδισε τον Lomachenko στον 16ο αγώνα του σε ηλικία 23 ετών και έγινε ο νεότερος αδιαμφισβήτητος Παγκόσμιος Πρωταθλητής κρατώντας τους παγκόσμιους τίτλους και των τεσσάρων μεγάλων Ομοσπονδιών το βρίσκω απίστευτο. Με αυτή του τη νίκη απέδειξε σε ολόκληρο τον κόσμο ποιος είναι και ότι δεν μιλάει απλά, αλλά ότι λέει το κάνει και στο ρινγκ.

Αν πρέπει να είμαι απόλυτα αντικειμενικός οι πιθανότητες είναι αρκετά εναντίον του και δυστυχώς στον συγκεκριμένο αγώνα συμφωνώ απόλυτα με τις πιθανότητες… Μακάρι να κάνει την έκπληξη και να κερδίσει, αλλά δεν του δίνω πολλές ελπίδες. Όπως και να έχει μακάρι να με διαψεύσει αν γίνει ο αγώνας».

Σε έναν χρόνο από τώρα -που θα κάνουμε την ίδια μεγάλη συνέντευξη- τι θέλεις να έχεις καταφέρει; Ποιοι είναι οι στόχοι για το 2021 αν όλα εξελιχθούν καλά με το εμβόλιο και την πανδημία;

«Ο στόχος μου μέσα στο 2021 είναι να κάνω ένα δυνατό συμβόλαιο με κάποιο από τα κορυφαία promotion παγκοσμίως, να παραμείνω ενεργός, αήττητος, κάθε αγώνα να γίνομαι καλύτερος και να δίνω στον κόσμο θέαμα την ώρα του αγώνα».

Οι κεντρικές φωτογραφίες είναι τραβηγμένες από τον Stefanos Zafeiropoulos (αριστερά) και τον George Maschalidis (δεξιά).

Διαβάστε επίσης στο FIGHT.GR


Η εξομολόγηση του Νίκου Παπαδημητρίου: «Μετά το χειρουργείο έκλαιγα, νόμιζα ότι δεν θα παίξω ποτέ ξανά»

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ