Ο Jose Aldo, ένας μελλοντικός Hall of Famer του UFC πήρε τη δύσκολη απόφαση να αποσυρθεί από τις MMA, αφήνοντας στους πραγματικούς fans του αθλήματος μια γλυκόπικρη γεύση!
Γλυκιά για όλα όσα μας χάρισε και είδαμε από αυτόν, πικρή γιατί δεν μπόρεσε να κερδίσει ακόμα μία φορά τη ζώνη που τόσο επιθυμούσε…
Σχεδόν ταυτόχρονα με την έλευση του του τρίτου παιδιού του ανακοίνωσε ότι κρεμάει τα γάντια του, παρά το γεγονός πως είχε ακόμη έναν αγώνα στο συμβόλαιό του με το UFC..
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ο κορυφαίος featherweight στην ιστορία του αθλήματος είχε πει πολλές φορές στο παρελθόν ότι ιδανικά θα ήθελε να αποσυρθεί ως πρωταθλητής στα 35 του χρόνια… Η ήττα από τον Merab Dvalishvili στο UFC 278 διέκοψε βίαια το winning streak του και η ανακοίνωση της αποχώρησής του από την ενεργό δράση ήταν λίγο έως πολύ αναμενόμενη.
Jose Aldo: Η ουλή στο πρόσωπο και η αγάπη για το jiu-jitsu
Γεννημένος στις 9 Σεπτεμβρίου του 1986, ένιωσε από μικρός τον… πόνο στο πετσί του, καθώς ένα ατύχημα στην αυλή του σπιτιού του, άφησε μια μόνιμη ουλή στην αριστερή πλευρά του προσώπου του.
Ο παιδικός του έρωτας ήταν η… μπάλα και η αγάπη του για το ποδόσφαιρο θα τον συντρόφευε στην εφηβική του ηλικία… Παρόλα αυτά, οι ζόρικες γειτονιές στις οποίες μεγάλωνε και η ανάγκη του να μάθει να προστατεύεται από τους νεαρούς που τον ξυλοκοπούσαν στον δρόμο, τον οδήγησαν στο capoeira.
Στα 17 του χρόνια αποφάσισε να αφήσει την πόλη Μανάους που γεννήθηκε για να μετακομίσει στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Λίγους μήνες πριν ένας δάσκαλος του jiu-jitsu είχε καταλάβει την έφεση που είχε ο νεαρός Aldo στις πολεμικές τέχνες και τον έπεισε να αφήσει το capoeira για να κυνηγήσει το όνειρό του!
Ο Aldo μεγάλωσε τόσο φτωχικά που πολλές φορές πήγαινε νηστικός στο γυμναστήριο… Οι προπονητές του τον ρωτούσαν αν έφαγε «σήμερα ή χθες» και του έφερναν οι ίδιοι φαγητό για να μπορέσει να αντέξει τη σκληρή προπόνηση…
Ο Junior έκανε το ντεμπούτο του στις MMA στις 10 Αυγούστου του 2004. Χρειάστηκε 18 δευτερόλεπτα για να κερδίσει τον Mario Bigola και να πετύχει με αυτόν τον τρόπο την πρώτη του νίκη στο άθλημα από το οποίο 18 χρόνια μετά θα αποχωρούσε ως ζωντανός θρύλος.
Τα επόμενα τρία χρόνια σημείωσε δέκα νίκες και έχασε μόλις μία φορά, από τον Luciano Axevedo στο Jungle Fight 5. Η ήττα αυτή πείσμωσε τον Junior και τον έκανε να δουλέψει ακόμα πιο σκληρά για να πετύχει όλα όσα είχε ονειρευτεί. Το καλοκαίρι του 2008 συστήθηκε στο ευρύ κοινό καθώς πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στις ΗΠΑ, στο ιστορικό WEC.
Ο Aldo είχε μετατραπεί πλέον σε μία πολεμική μηχανή που δεν είχε αντίπαλο… Μέσα σε ενάμιση χρόνο σημείωσε έξι νίκες με ισάριθμα νοκ άουτ και φόρεσε στη μέση του τη featherweight ζώνη του promotion.
Υπερασπίστηκε τον τίτλο του δύο φορές ακόμη το 2010 και την επόμενη χρονιά που το WEC απορροφήθηκε από το UFC, έγινε αυτόματα ο «βασιλιάς» του κορυφαίου promotion στον κόσμο…
Από το 2011 και το UFC 129 μέχρι το 2014 και το UFC 179 δεν είχε αντίπαλο. Mark Hominick, Kenny Florian, Chad Mendes (x2), Frankie Edgar, Korean Zombie, Ricardo Lamas… Όλοι έπεσαν θύματα της απερίγραπτης… βαρβαρότητας που επεδείκνυε μέσα στο «κλουβί»…
Jose Aldo: Πώς τον «έσπασε» ψυχολογικά ο Conor McGregor
Και κάπου εκεί ήρθε ο «σίφουνας» που άκουγε στο όνομα Conor McGregor. Ο Ιρλανδός κατάφερε να «σπάσει» ψυχολογικά τον Βραζιλιάνο και να του… κλέψει μέσα σε 13 δευτερόλεπτα όλη του την αθλητική υπόσταση.
Το UFC είχε ξεκινήσει ήδη μια παγκόσμια περιοδεία για να «πουλήσει» τον αγώνα, ο οποίος αρχικά ήταν να γίνει το καλοκαίρι του 2015 στο UFC 185. Μέσα σε 12 ημέρες οι δύο fighters… παρέλασαν σε οκτώ πόλεις και πέντε χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Βραζιλίας, πατρίδας του Aldo.
Ενας τραυματισμός του Aldo στα πλευρά κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας τον ανάγκασε να αποχωρήσει από τον αγώνα… Ο McGregor άρπαξε την ευκαιρία από τα… μαλλιά καθώς κέρδισε τον Mendes και μαζί τον interim τίτλο! Πλέον είχε μπροστά του αρκετούς μήνες (το Aldo Vs. McGregor κλείστηκε ξανά για το UFC 189) για να… παίξει με το μυαλό του Aldo.
Κατά τη διάρκεια της προαναφερθείσας περιοδείας, ο «Notorious» έφτασε στο σημείο να πει μπροστά σε χιλιάδες Βραζιλιάνους ότι αν βρισκόμασταν σε άλλη εποχή, θα έμπαινε έφιππος στις φαβέλες και θα σκότωνε όποιον δεν ήταν ικανός να εργαστεί… Ωστόσο δεν σταμάτησε εκεί τα mind games.
Σε μια παράνοια… αυτοπεποίθησης μάσαγε φωτογραφίες του Aldo και τις έφτυνε στους Βραζιλιάνους fans, τον έβριζε στα πορτογαλικά, ενώ λίγο πριν τον αγώνα τους έφτασε στο σημείο να κλέψει τη ζώνη του αντιπάλου του και στη συνέχεια να αρχίσει να τον κοροϊδεύει πίσω από μια γυάλινη πόρτα.
Όλα αυτά «έσπασαν» τον Βραζιλιάνο και τον έκαναν να χάσει με συνοπτικές διαδικασίες στο UFC 189. Μετά από αυτό το παιχνίδι ο Aldo δεν ήταν ποτέ ο ίδιος…
Η μετά McGregor εποχή
Η ήττα από τον «Notorious» στα 13 δευτερόλεπτα του πρώτου γύρου διέλυσε τον Aldo, ο οποίος στους επόμενους οκτώ αγώνες γνώρισε την ήττα πέντε φορές.
Το διαμέτρημα του Aldo ήταν τόσο μεγάλο που μέσα σε αυτούς τους οκτώ αγώνες, έπαιξε τρεις φορές για τη ζώνη! Δύο στην featherweight κατηγορία όπου και έχασε από τον Max Holloway και άλλη μία στη bantamweight όπου έχασε από τον Petr Yan.
Η τελευταία ήττα από τον Ρώσο και ο τρόπος που ήρθε (με KO στον πέμπτο γύρο) έκανε πολλούς φίλους του MMA να σκεφτούν μήπως είχε έρθει η ώρα του Aldo να πει αντίο στο sport που τόσο αγάπησε!
Ωστόσο μετά το άγριο ξυλοκόπημα από τον Yan κάτι άλλαξε! Ο Aldo μάζεψε όποια εσωτερική δύναμη του είχε απομεινει και άρχισε να κερδίσει. Πρώτα νίκησε τον ανερχόμενο Marlon Vera, στη συνέχεια τον Pedro Munhoz και μετά τον Rob Font.
Αυτό το winning streak των τριών αγώνων σε συνδυασμό με τα απίστευτα που έγιναν στις δύο μάχες ανάμεσα στον Sterling και τον Yan, έφεραν τον Aldo σε μία θέση που αν την ξεστόμιζες το καλοκαίρι του 2020 θα σε έλεγαν τρελό! Να διεκδικεί ξανά παγκόσμιο τίτλο!
Το τέλος ήρθε στις 20 Αυγούστου όταν ο Merab Dvalishvili κέρδισε με ομόφωνη απόφαση τον «Βασιλιά του Rio», διέκοψε το νικηφόρο σερί του και τον έστειλε στη… σύνταξη.
Τα επόμενα χρόνια ο Aldo θα ενταχθεί σίγουρα στο UFC Hall of Fame… Μπήκε στο άθλημα που τόσο αγάπησε φτωχός και έφυγε πλούσιος τόσο σε χρήματα όσο και σε συναισθήματα. Δεν θα κλείσουμε αυτό το άρθρο με highlights από τους αγώνες του, αλλά με ένα ιστορικό βίντεο από το 2010, τότε που αγόρασε το πρώτο του κοστούμι. Το χαμόγελό του αρκεί για να καταλάβει κανείς αν άξιζε όλα όσα πέρασε για να φτάσει στην κορυφή…
Εις το επανιδείν Jose…
Διαβάστε επίσης στο FIGHT.GR
Το «Last Dance» του Jose Aldo στο UFC: Τα όνειρα για ζώνη και η πικρία για McGregor
