Ένα από τα πιο εύστοχα ρητά είναι το «ενός κακού μύρια έπονται» και στην προκειμένη ιστορία, που σημάδεψε τα χρονικά της πυγμαχίας, κανένα άλλο δεν θα μπορούσε να την περιγράψει καλύτερα.
Ο Ray Mancini, γνωστός και ως «Boom Boom» Mancini είναι, Αμερικανός με ιταλική καταγωγή, πρώην επαγγελματίας πυγμάχος. Γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου του 1961 στο Youngstown του Ohio.
Ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα του ο Mancini μεσουράνησε ως επαγγελματίας πυγμάχος από το 1979 έως το 1992. Η καριέρα του όμως, όπως και ο ίδιος, σημαδεύτηκε από ένα τραγικό γεγονός στο αγώνα με τον Kim Duk-koo στις 13 Νοεμβρίου του 1982.
Ποιος ήταν ο Kim Duk-koo;
Ο Kim Duk-koo (πραγματικό όνομα Lee Deokgu), γεννημένος στις 29 Ιουλίου 1955, ήταν Νοτιοκορεάτης επαγγελματίας πυγμάχος. Ορφανός από πατέρα στα δύο του χρόνια και μεγαλώνοντας μέσα στη φτώχεια, ο Kim έκανε διάφορες δουλειές για να επιβιώσει πριν ασχοληθεί με την πυγμαχία το 1976.
Με μόνο 20 αγώνες στο ενεργητικό του, ο Kim θα έδινε την τελευταία του μάχη αγωνιζόμενος κόντρα στον Ray Mancini στην αρένα του ξενοδοχείου Caesars Palace στο Las Vegas.
Ο αγώνας που άλλαξε για πάντα την πυγμαχία και τις ζωές πολλών ανθρώπων
Ήταν 13 Νοεμβρίου 1982 και οι δύο αθλητές ήταν πανέτοιμοι για τον αγώνα. Ο Kim προηγουμένως είχε πασχίσει να χάσει κιλά προκειμένου να είναι εντός του ορίου για την lightweight κατηγορία. Παρά το γεγονός ότι ήταν το outsider, ο Νοτιοκορεάτης ήταν γεμάτος αισιοδοξία
Ο αγώνας ήταν αμφίρροπος και τα χτυπήματα έπεφταν… βροχή και από τις δύο μεριές, με την αγωνία του κοινού και των σχολιαστών να κορυφώνεται. Στον 12ο γύρο ο Mancini κατάφερε ένα uppercut στο στήθος του Kim με αποτέλεσμα να γονατίσει χωρίς όμως να τα παρατήσει.
Καθώς το καμπανάκι του 14ου γύρου ήχησε, ο αγώνας έγερνε υπέρ του Mancini. Τότε ο τελευταίος πέτυχε ένα δεξί κροσέ στο πρόσωπο του Kim, που έμελλε να είναι και το καθοριστικό για την εξέλιξη του αγώνα.
Ο Νοτιοκορεάτης παραπάτησε προς τα πίσω και έπεσε φαρδύς πλατύς ανάσκελα. Έπειτα από λίγα δευτερόλεπτα ο Kim γραπώθηκε από το κάτω σκοινί και κατάφερε μερικώς να σηκωθεί, πάλι όμως παραπατώντας.
Ο Richard Green, διαιτητής του αγώνα, καταλαβαίνοντας πως ο καταπονημένος πυγμάχος δεν είναι σε θέση να συνεχίσει, σήκωσε τα χέρια του πάνω από το κεφάλι δίνοντας το σήμα για τη λήξη του αγώνα.
Τα επακόλουθα και η αρχή της τραγωδίας
Το κακό όμως δεν άργησε να έρθει και λίγα λεπτά μετά το τέλος του αγώνα ο Kim έπεσε σε κώμα και μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο Desert Springs. Η αιτία βρέθηκε, ο Kim είχε υποδόριο αιμάτωμα στο κεφάλι με αποτέλεσμα την άμεση είσοδο του για χειρουργείο στον εγκέφαλο.
Τίποτα όμως δεν μπορούσε να σώσει τον αθλητή, ο οποίος κατέληξε τέσσερις μέρες αργότερα, στις 18 Νοεμβρίου. Ως ένας άλλος προφήτης δύο μέρες πριν τον μοιραίο αγώνα είχε γράψει στον φωτιστικό του δωματίου που διέμενε τη φράση «ζήσε ή πέθανε».
Η μητέρα του Kim, που είχε ταξιδέψει στις ΗΠΑ για να είναι κοντά στο παιδί της, αυτοκτόνησε τρεις μήνες μετά, καταναλώνοντας ένα μπουκάλι φυτοφάρμακου.
Το κακό δεν τελείωσε εκεί όμως αφού την ίδια κατάληξη είχε και ο διαιτητής της αναμέτρησης που είχε δεχθεί πυρά για τον τρόπο που χειρίστηκε τον αγώνα. Ο Richard Green, αυτοκτόνησε με πυροβολισμό στο κεφάλι στο σπίτι του στο Las Vegas την 1η Ιουλίου του 1983. Παρά ταύτα δεν υπήρχε απτή ένδειξη ότι υπαίτιος για την αυτοκτονία του ήταν ο θάνατος του Kim.
Ο αγώνας με την κατάθλιψη
Το τρίτο άτομο που σχεδόν… καταστράφηκε από τον θάνατο του Kim ήταν ο ίδιος ο αντίπαλός του. Ο Mancini κατηγόρησε τον εαυτό του για τον θάνατο του Νοτιοκορεάτη και έπεσε σε κατάθλιψη. Έκτοτε η καριέρα του κατέπεσε μαζί με την ψυχολογία του μέχρι που κρέμασε τα γάντια του το 1992.
Ο Bob Arum θα πει ότι ο Mancini μετά από αυτόν τον αγώνα «δεν ήταν ποτέ ίδιος». Ταξίδεψε στη Νότια Κορέα για την κηδεία του αντιπάλου του, με τον κόσμο να τον ρωτά στο δρόμο αν ήταν αυτός που σκότωσε τον Kim Duk-koo.
Επτά μήνες μετά το θάνατο του Kim, η αρραβωνιαστικιά του Young Mee Lee μόλις 21 χρόνων έφερε στη ζωή τον υιό του αδικοχαμένου αθλητή, Chi Wan Kim. Σε μια συγκινητική δήλωση ο Mancini ανέφερε ότι ούτε η γυναικά, αλλά ούτε και ο γιος του Kim τον κατηγόρησαν για τον θάνατο του ανθρώπου τους, αντιθέτως του είπαν ότι δεν ήταν δικό του φταίξιμο.
Οι αλλαγές που επήλθαν στην πυγμαχία
Το συνταρακτικό αυτό δυστύχημα έδωσε λόγο για πολλές αλλαγές στους κανονισμούς της παγκόσμιας πυγμαχίας. Μία από τις σημαντικότερες ήλθε το 1982 όταν το World Boxing Council ανακοίνωσε τη μείωση των γύρων από 15 σε 12 για τους αγώνες διεκδίκησης τίτλων.
Η WBA (World Boxing Association) και η IBF (International Boxing Federation) ακολούθησαν το 1987, καθώς και η WBO (World Boxing Organization) που θέσπισε τους 12 γύρους αρχής γενομένης από τη σύσταση της, το 1988. Τέλος, τα σχοινιά στο ρινγκ αυξήθηκαν από τέσσερα σε έξι για περισσότερη ασφάλεια, ενώ οι αθλητές υποχρεώθηκαν να περνάνε από ιατρικές εξετάσεις πριν κάθε αγώνα.
Από το 1982 και έπειτα η εικόνα της πυγμαχίας άλλαξε ριζικά. Πλέον, είναι όλο και πιο κατανοητό το τεράστιο μέγεθος της δυσκολίας αυτού του αθλήματος, καθώς και το τι ψυχικές και σωματικές αντοχές απαιτούνται από τους αθλητές του.
