Πριν από τα λαμπερά φώτα στο Λας Βέγκας, τους τίτλους και την άνετη ζωή, πολλοί πρωταθλητές του UFC βίωσαν τον απόλυτο εφιάλτη στη χώρα τους. Φτώχεια, ανέχεια, καταπίεση, πόλεμος… Ένας άνθρωπος που τα έζησε όλα αυτά στο πετσί του ήταν ο Francis Ngannou.
Αποκλείεται να ασχολείται κανείς με το UFC και να μην έχει δει έστω μια φορά, φωτογραφίες από την… προηγούμενη ζωή του «Predator».
Ο Ngannou γεννήθηκε και μεγάλωσε στο χωριό Batié του Καμερούν. Οι γονείς του χώρισαν όταν εκείνος ήταν έξι ετών και αμέσως τον έστειλαν να μείνει με τη θεία του.
Στα δέκα του χρόνια ξεκίνησε να εργάζεται σε ένα λατομείο άμμου για να μπορέσει να έχει φαγητό. Αν και τον πλησίασαν πολλές φορές για να ενταχθεί σε τοπικές συμμορίες, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει την κακή φήμη που είχε ο πατέρας του ως street fighter για να πετύχει κάτι καλό…
Το 2008, ενώ διένυε το 22ο έτος της ηλικίας του, αποφάσισε να ασχοληθεί με την πυγμαχία, παρά την αρχική απροθυμία της οικογένειάς του.
Μετά από ένα χρόνο αρρώστησε και αναγκάστηκε να διακόψει τις προπονήσεις… Τα επόμενα τρία χρόνια ήταν ιδιαίτερα δύσκολα… Ο Ngannou έκανε διάφορες δουλειές για να τα βγάλει πέρα και σε ηλικία 26 ετών αποφάσισε να πάει στο Παρίσι για να κυνηγήσει το ευρωπαϊκό όνειρο…
Francis Ngannou: Από την κόλαση στην ελευθερία
«Όταν προέρχεσαι από ένα μικρό χωριό και μια πολύ φτωχή οικογένεια, δεν έχεις οικογένεια που να μπορείς να τηλεφωνήσεις, δεν έχεις τραπεζικό λογαριασμό, δεν έχεις κανονική δουλειά, δεν μπορείς να βγάλεις βίζα», είπε σε πρόσφατη συνέντευξη που παραχώρησε στον Guardian.
Αντίθετα, ξεκίνησε με τα πόδια, ακολουθώντας ένα μονοπάτι που πατούσαν χιλιάδες Αφρικανοί της υποσαχάριας Αφρικής, ελπίζοντας σε μια καλύτερη ζωή στα δυτικά. Διέσχισε τη Νιγηρία, περπατώντας για δεκάδες χιλιόμετρα και κοιμόταν όπου μπορούσε.
Κάθε βήμα που έκανες ήταν δύσκολο. Και μετά το επόμενο ήταν πιο σκληρό. Και μετά βρίσκεσαι σε κάποιο μέρος και δεν υπάρχει τρόπος επιστροφής. Είσαι παγιδευμένος στο ίδιο σου το όνειρο
Στη συγκλονιστική συνέντευξη που έδωσε στο βρετανικό Μέσο, εξιστόρησε με λεπτομέρειες το ταξίδι από την κόλαση προς την ελευθερία του…
«Όταν αντίκρισα για πρώτη φορά τη Σαχάρα, άρχισα να ρωτάω τον εαυτό μου: «Σε τι διάολο μπήκα; Πού είμαι;», ανέφερε και συνέχισε:
«Φτάνεις σε κάποια μέρη και απλά βλέπεις ένα σωρό σκελετούς. Δεν χρειάζεσαι καν εξήγηση γιατί βρίσκεσαι στην ίδια κατάσταση… Αν χαλάσει το αυτοκίνητό σου, τελείωσε. Αν πέσεις από το πίσω μέρος του φορτηγού, τελείωσε».
Σχεδόν τέσσερις εβδομάδες μετά την αναχώρησή του από το Καμερούν, πέρασε από τον Νίγηρα και την Αλγερία, φτάνοντας στο Μαρόκο. Τότε ήταν που πήρε το δρόμο του προς το Nador, την πόλη που συνορεύει με τη Μελίγια της Ισπανίας…
Στη συνέχεια ξεκίνησε το -ακόμα πιο δύσκολο- έργο της προσπάθειας να περάσει στην Ευρώπη. Οι εξάμετροι φράχτες που διασχίζουν τα σύνορα τον τραυμάτισαν σοβαρά στο σώμα… Παρόλο που δεν ήξερε κολύμπι, επιχείρησε να διασχίσει τη δυτική Μεσόγειο με μια λέμβο, στην οποία υπήρχαν εννιά ακόμα άτομα.
Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο από το να ελπίζεις και να φοβάσαι. Πας στον ωκεανό με ένα πράγμα που οι άνθρωποι χρησιμοποιούν στις πισίνες. Βλέπεις αυτά τα βίαια κύματα και λες: Φίλε, μπορεί να μην τα καταφέρω…
Η «επιχείρηση Ευρώπη» ματαιώθηκε έξι φορές από τις Αρχές του Μαρόκο, οι οποίες τον τιμώρησαν ρίχνοντάς τον στην έρημο ή φυλακίζοντάς τον προσωρινά.
Οι μήνες περνούσαν και ο Ngannou μάθαινε να ζει στη σκία… Η παρέα του ήταν τα internet cafe στα οποία προσπαθούσε να βρει τον καλύτερο τρόπο για να περάσει τα σύνορα…
Ο πρωταθλητής του UFC έφτασε στην Ισπανία με την έβδομη προσπάθεια, πατώντας το πόδι του σε ευρωπαϊκό έδαφος ακριβώς ένα χρόνο μετά την αποχώρησή του από το Καμερούν.
Μετά από σχεδόν δύο μήνες σε κέντρο κράτησης μεταναστών, αφέθηκε ελεύθερος λόγω της απουσίας συμφωνίας επαναπατρισμού μεταξύ Ισπανίας και Καμερούν.
Χωρίς χρήματα και χαρτιά, πήρε τον δρόμο για τη Γαλλία… Εκεί βρήκε ένα γκαράζ για να μπορεί να κοιμάται τα βράδια…
«Είχα περάσει την κόλαση. Το πάρκινγκ ήταν σαν ένα ξενοδοχείο τεσσάρων αστέρων», ανέφερε. Την ίδια περίοδο ξεκίνησε να ψάχνει γυμναστήριο για να αρχίσει τις προπονήσεις! Τρία χρόνια μετά έκανε το ντεμπούτο του στο UFC. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία…
Διαβάστε επίσης στο FIGHT.GR
Πώς είναι σήμερα οι θρύλοι των πρώτων UFC -Οι cult φιγούρες που άλλαξαν για πάντα τις MMA
